MILONGA TRISTE

Tužna milonga 

Music by: Sebastian Piana

Lyrics by: Homero Manzi

Prepjevao na hrvatski: Nedeljko Šabarić

Version en castellano

Hrvatska verzija

Llegabas por el sendero,
delantal y trenzas sueltas,
brillaban tus ojos negros,
claridad de luna llena
Mis labios te hicieron daño
al besar tu boca fresca.
Castigo me dió tu mano,
pero más golpeó tu ausencia 
Aaaaaaaah…

Volví por caminos blancos,
volví sin poder llegar.
Triste con mi grito largo,
canté sin saber cantar.
Cerraste los ojos negros,
se volvió tu cara blanca
y llevamos tu silencio
al sonar de las campanas.
La luna cayó en el agua,
el dolor golpeó mi pecho.
Con cuerdas de cien guitarras
me trencé remordimiento.
Aaaaaaaah…

Volví por caminos viejos,
volví sin poder llegar.
Grité con tu nombre muerto
recé sin saber rezar.
Tristeza de haber querido
tu rubor en un sendero.
Tristeza de los caminos
que después ya no te vieron.
Silencio en el camposanto,
soledad de las estrellas,
recuerdos que duelen tanto,
delantal y trenzas negras.

Došla si putem tim,
u haljetku tom, s pletenicama,
u očima tvojim crnim
sjajio se mjesec pun.
Moje su te usne ranile
kad poljubih ta tvoja usta mlada.
Kaznila me tvoja ruka tada,
ali mnogo veći udarac za me je bio

kad sam shvatio

da te više nema.
Aaaaaaaaaah…

Vraćam se putevima bijelim,
vraćam se, iako povratka nema.
Tužan, vičući iz sveg glasa, jako,
pjevajući, iako ne znam pjevati kako.
Ti zatvorila si svoje oči crne,
okrenula si svoje lice bijelo,
i odnesosmo tvoj mir
u zvonjavu tih zvona. 
Mjesec je pao u vodu,
bol je pogodila mi grudi.
Sa žicama stotina gitara
razdire me grižnja savjesti.
Aaaaaaaaaah…

Vraćam se putevima starim,
vraćam se, iako povratka nema,
vičući tvoje ime mrtvo
moleći se, iako ne znam kako..
Sad mi ostade samo tuga
 jer te nevinu i mladu voljeh na tom putu.
Samo tuga tih puteva
što te ne vidješe nikad više.
Tišina na groblju,
usamljenost zvijezda,
sjećanja što ranjavaju tako,
haljetak taj i pletenice crne.